op 
Omdat ik nogal een bleekscheet ben doe je mij geen plezier met een strandvakantie. Ik word al snel knapperig. Een afwisseling van groen, cultuur, bewegen en cocktails is mijn ideaal. Ik hoop dit jaar op Texel (lekker gezandstraald worden) en Portugal (bacalao in alle vormen) maar vooral op veel mooi weer in Nederland. Want Nederland is op z’n best zonder al die Nederlanders. Ik wil ze niet tegenkomen op een berg in Zuid-Afrika en het liefst ook niet in de dansende bossen van Garderen. Ga allemaal maar naar de Costa Brava jongens. Lees verder
op 
Vroeger was het makkelijk, zo veel makkelijker. Iedere zomer vertrokken mijn ouders, mijn zusje en ik voor drie weken naar een klein houten huisje achter de duinen bij Dishoek. We namen vrijwel onze hele huisraad mee (mijn moeder kan niet zo goed inpakken) en sliepen in net te kleine vakantiebedden op het Galgeweitje. Mijn zusje en ik in een stapelbed, onder speciaal vakantiedekbedden goed (Meneer de Uil en Sesamstraat). Er gingen veel jonge gezinnen op vakantie naar het weitje. Ik ontmoette er penvriendin Linda uit Heeze, haar ouders waren gescheiden, en Marlous uit Vlissingen, die was op dezelfde dag jarig als ik en bezocht familie op het weitje. Soms zocht ik hen in andere schoolvakanties op, of zij mij. Alle ouders waren beste vrienden, en aten iedere avond samen. De televisie was stuk, dus we waren altijd buiten. Voor ons huisje lag een grote deken met al onze Barbie-spullen. Iedereen mocht meespelen. Sommige kinderen namen hun eigen spullen mee en dan ruilden we. Zo kwam ik aan het glimmend gele bomberjack voor Ken.
op 
Moslims bidden nogal vaak, dat weet ik van mijn buurman die bij nacht en ontij naar buiten piept om op moskee te gaan. Dat is pas toewijding, denk ik dan als ik na drie dagen nog geen brood heb gehaald omdat het motregent. Hij doet dat overigens heel zachtjes, ik word er inmiddels niet meer wakker van. Mijn vriend (uit een familie Nijmeegse Katholieken) werd tijdens de vakantie elk tussenliggend kerkje op weg naar bestemming ingesleurd, mijn eigen ouders waren meer van de kerkhoven. Maar hoe doen moslims dat op vakantie met al hun overgave? Ik heb het opgezocht en het antwoord is verrassend simpel, het mag best allemaal wat korter:
op 
Vandaag bezocht ik mijn oma. Ik ben niet zo goed in het onderhouden van familiecontacten dus ik had haar al sinds de zomer niet gezien. Via mijn moeder kreeg ik in de tussentijd updates: als ze was gevallen, als ze moest worden ingezwachteld, als ze ruzie had met de thuiszorg, wat ze zou gaan doen met kerst. Toen ik zeventien was nam ze de hele familie (een overbepakte, kettingrokende, platbrabantse pratende crew met videocamera en géén idee van negen man sterk) mee op een rondreis door California. Toen ik haar vertelde dat ik deze zomer weer zou gaan begonnen haar ogen te glimmen.
Tot zes maanden terug kwam oma iedere vrijdag bij mijn ouders eten: biefstuk met sla en friet. Maar nu kan ze het stuk naar mijn ouders niet meer lopen en met de rolstoel opgehaald worden wil ze niet. Onder luid protest brengen mijn ouders iedere vrijdag een bordje langs.
‘Echt te veel moeite,’ klaagde ze.
‘Maar dat is toch leuk? Het is uw lievelingseten!’ zei ik verbaasd.
‘Ja, ok, dat wel.’ Einde gemor.
op 
Jodge me niet. Vandaag reisde ik af naar Zaandam. Stad van tokkies en Tsaar Peterhuisje, pariavloggers en Primark, halsgevels en Hemkade. Ik ging naar Soof 2 * om 11:00 s’ochtends. Op een WERKDAG. Omdat A. al te lang niet naar de film was geweest. Ik voelde me alsof ik aan het spijbelen was. En als je dat doet kan je het maar beter goed doen: we deelden er een medium popcorn bij (zout en zoet gemengd, het Pathé meisje husselde de twee gedwee door elkaar). Lees verder
op 
In het Duits (uiteraard) is er een woord voor de paniekerigheid rondom het reizen, Kim je hebt gewoon Reisefieber. Het zal je opluchten dat er nu eindelijk een naam voor je aandoening is, reiskoorts komt vaker voor dan je denkt. Je bent niet alleen. Er is zelfs een therapie voor. Reifie-therapie, waar je ezelsoren moet maken in stadsgidsen uit 2009 en naar films moet kijken van treinen die aankomen en vervolgens verder rijden terwijl jij met een uitgeprint ticket in je hand gutsend van het zweet blijft staan in het decor van een Spaans badplaats stationnetje.
Die Toten Hosen schreven er een liedje over die Reisefieber (album: Opel-gang), tenminste ik denk dat het daar over gaat, mijn Deutsch is niet wat het zou moeten zijn. Lekker nummertje hoor (luister onder). Ik wil op een dag ook een punkband, die noem ik dan (Derdiedasdie) Opel-gang, als ik echt hardop droom zit P.F. Thomése in die band en moet hij drummen met frikadellen.
Persoonlijk raad ik iedereen aan een stacaravan in Ermelo te nemen. Desnoods in Putten want: “Je tijd goed benutten? Kom naar Putten.” En zo is dat. (Hollandsche Rading schijnt ook leuk te zijn). Dan ben je niet alleen ‘echt buiten’ maar ook meteen enkele decennia terug in de tijd. Goed ook in Ermelo heb je een Action, een Kruidvat en een Blokker, maar op de camping heeft de tijd stil gestaan. Er wordt goed slap geluld bij het vuurpotje (pas op, niet met code rood), er wordt jenever geproefd en worst gedeeld, wat wil een mens nog meer. En dat op een uurtje rijden van Amsterdam, en die vergeelde plastic stoelen waar men zo hard om lacht, die zitten ook nog eens verdomd lekker.
op 
Vanmiddag boekten D. en ik onze tickets. Als eerste heb ik de data en tijden in de AMERIKAMAP (zie maandag) gezet. Vliegen is best wel spannend. Vliegtickets boeken bijna net zo. Een dag later of eerder vliegen kan zo tweehonderd euro schelen, soms biedt de luchtvaartmaatschappij zelf betere deals, tijden en overstapmogelijkheden aan, en voor je het weet zit je drie uur te klikken, heb je 36 tabbladen openstaan en weet je helemaal niet meer waar je nou de beste, goedkoopste, meest gekozen, en mooist geplande vlucht gevonden had. Meestal gewoon op de site die je als eerste raadpleegde. Wat dat betreft is het precies als met schoenen kopen.
op 
Het lijstjesseizoen is net afgelopen maar wat kan mij het schelen, hierbij 2 vakantie-tops:
Top 3 vakantietips voor mensen van 15-32 jaar oud:
1) Doe altijd ook de binnentent dicht als je een tamponnetje moet verwisselen.
2) Als je in Frejus, Zuid-Frankrijk bevriend raakt met een drugsdealer uit Breda ga dan niet op dezelfde camping zitten als zijn wijkagent.
3) Zorg dat je tenminste 3 mensen op de camping– die elkaar niet kennen – niet irriteert, voor het geval je pinpas (of die van je vader) het niet meer doet en je daardoor geld of een baguette moet lenen. Daar valt onder:
- niet iedere-godvergeten-keer als iemand bij het kampvuur onder gitaarbegeleiding een lied wil gaan zingen een nummer van Marco Borsato inzetten;
- geen 2-literfles wijn meenemen naar het terras van het campingcafé, die onder je sarong verstoppen en dan laten vallen bij het lopend buffet;
- niet de tent van reisleider Marco, die je Macro Kniepertiet noemt, inpakken met roze toiletpapier en ook niet al zijn pennen verstoppen en vergeten waar;
- geen lege chipszakken als feesthoedjes op mensen hun hoofd zetten;
- niet overgeven op het enige plekje waar nog een tent kan staan.
(Bovenstaande tips zijn mede mogelijk gemaakt door Tarja.)
op 
Over een week vertrek ik voor zes dagen naar Kopenhagen, maar de stadsgids ligt al sinds november klaar op tafel. Nog ongeopend en ongelezen, dat wel, maar hij ligt er. Ik kijk er af en toe naar – wil het boekje dan pakken om vast hoekjes te vouwen bij de dingen die ik graag wil bezoeken en zien, maar weet ook dat ik dat allemaal weer vergeet en dat ik tijdens de reis zelf het boekje opnieuw lees en dan andere dingen aankruis om te doen. Ter plekke is altijd alles anders. Ik kan fantaseren over de avonturen die we gaan meemaken, de mooie dingen die we gaan zien, de leuke mensen die we ontmoeten, de toffe feesten waar we op dansen.
op 
op 
In de zomer nadat ik afstudeerde ging ik met mijn vader een week naar Noorwegen. We reden iedere dag naar een nieuwe plek. Mijn vader werd wild van enthousiasme toen we van de boot reden in Kristiansand: de omgeving zag er meteen anders uit, er waren rotsen en bergen, het landschap was woest en ruw – heel anders dan wat we onderweg door Denemarken waren tegengekomen. Op de derde dag kon ik mijn ogen niet meer openhouden. We waren zoveel onderweg geweest, hadden al zoveel gezien. Toen mijn vader het merkte parkeerde hij langs de kant van de weg. Samen deden we een dutje, met uitzicht op het groenste meer dat je ooit zult zien.
op 
D. en ik willen dit jaar een lange reis maken. Een Echt Lange Reis. Het idee is er al: in zes weken van New Orleans naar San Francisco reizen. Een auto huren en onderweg slapen in motels. Tijdelijk genieten van het vrije leven in de United States of America, net als in de film. Ik heb nog een seconde getwijfeld of we wel moesten gaan nu Trump er president wordt, maar we konden geen ander land vinden dat we net zo graag wilden bezoeken, en ach, mensen gaan toch ook schaamteloos op vakantie naar China en allerlei andere verstokte dictaturen in Azië?
op 
Deze kerstvakantie had ik drie boeken in m’n rolkoffer gestopt:
1) The Secret Life of Trees – Peter Wohlleben, score: 0 bladzijden gelezen.
2) Lighthousekeeping – Jeanette Winterson, score: 2 bladzijden gelezen, waarvan 1 blanco.
3) The Courage Consort – Michel Fabre, score: 7 bladzijden gelezen, verklaring: de telefoon van m’n batterij was reeds bij Roermond op.