op 
Het is bijna kerst en we zijn kerstkaarten aan het schrijven. 36 foto’s van ons kerstkind gedecoreerd met uitgeveegde gouden sterren en ei-vormige zil’vren belletjes aan oude tantes, buurvrouwen, eenzame vrienden en Hussein de groentenbuurman. Onze Mocro-buren krijgen geen ‘Vrolijk Kerstfeest’ maar ‘een fijne vakantie’ toegewenst. En een ‘mooi 2015’, al vraag ik me af of de Mocro jaartelling anders is. Er is haast bij want we gaan op vakantie, ik moet nog inpakken en ik heb geen tijd meer om gelukkig nieuwjaar in het Arabisch te googletranslaten*. We kregen eerder op de dag een kaartje, zonder postzegel, waarvan de met trillerige hand geschreven naam onleesbaar was. Diegene had kennelijk een kat die Remy heette, want die gaf ons ‘een pootje op 2015′. Wij kennen geen kat die Remy heet. Mijn vriend sms-te de enige buurvrouw die hij in z’n telefoon had met de vraag of zij wist wie er een kat heeft die Remy heet, want dat is toch het soort mysterie dat je wilt ontrafelen. Ze was het zelf. M’n vriend baalde: ‘Ja, nu denkt zij dat wij haar een kaartje sturen omdat zij óns een kaartje heeft gestuurd.’ Want ook haar kaart lag klaar. Ik keek hem aan. Hij zei: ‘Ik denk dat ik klaar ben voor de Vinex-wijk.’ En ik ben klaar voor 2015. Ik zal dat jaar niet veel haarproducten gebruiken vermoed ik, op de oude fles shampoo van m’n moeder (die maar niet op wil) na, oh en natuurlijk het geheime volume poeder van Sheryl (dat duurder is dan goedkope coke rekende ik uit, maar wel veel langer mee gaat), maar wie weet.
*Mocros be like: سنة جديدة سعيدة
op 
Als ik superster zou zijn, dan was ik dat niet omdat ik zo gek ben op mijn fans, op performen, op playbacken in enorme stadions, op interviews met meisjesbladen, roddelbladen, talkshows of documentairemakers, op 8 miljoen twittervolgers (ik heb nu niet eens twitter), op al het geld in de wereld (alhoewel geen bezwaar), het zou zijn omdat ik met verve iedere dag van haardracht zou veranderen. Rihanna is mijn grote voorbeeld. Niet alleen bezit ze de bijzondere superkracht om overnacht even lang haar als Raponsje te laten groeien, ze kiest ook nog eens nooit – NOOIT – voor de brave kapsels en/of kleuren. Ik ben ook heel erg fan van haar liedjes. Dit is mijn lievelings:
Ja, zo oppervlakkig ben ik. Ik ben zo godvergeten blij dat deze week voorbij is.
op 
E. van L. presenteerde vandaag haar chapbook, Met de beste bedoelingen. Het was een bijzondere middag, die plaatsvond in het zwembad van hotel Belvoir, hier in Nijmegen. Terwijl 20 man op opblaaskrokodillen in het zwembad(je) dreef en nog 10 zielige muurbloempjes langs de kant van het zwembad zaten (die hadden hun zwemspullen niet meegenomen en konden in de verzengende hitte van het zwembad alleen toekijken hoe de anderen verfrissing zochten) lazen dichters en schrijvers voor uit eigen werk. Ik mocht ook wat doen, want ik heb E. van L. begeleid.
Ik ‘doe’ meestal niets, ik vind het eng om in het openbaar te spreken, maar ik wil het ook graag leren. Zodat het me dan uiteindelijk makkelijker af gaat. Ik las de speech van iemand anders voor, die er vanwege omstandigheden niet bij kon zijn.
Vooraf, thuis, stond ik voor de spiegel. Ik deed mascara op. Ik waste mijn haar, en deed er mousse in na het drogen. Eenmaal in het zwembad had ik geen geduld om te wachten tot ik moest spreken. Ik wilde het water in. Uiteindelijk las ik voor van natte blaadjes, in mijn badjas, gezeten op de rand van het zwembad, met nat haar, uitgelopen mascara en mijn haar in een knotje.
op 
Weet je wie hun haar echt serieus nemen? De Sikhs.
Guru Gobind Singh heeft de Sikhs in 1699 opgedragen dat ze hun haar niet meer mochten knippen, zowel hoofdhaar als baard. Nee, zelfs niet een beetje bijscheren nee. Het is een extern symbool van toewijding aan hun orde en uit respect voor de goddelijke schepping. Het ongeschoren haar heet Kesh en is een van de vijf K’s of kakkars, vijf ‘items of faith’ volgens sikhiwiki.com waaraan Sikhs als Sikhs te herkennen zijn. Lees verder
op 
Heb je Chris Rock’s documentaire Good Hair gezien? Hij interviewt met name zwarte vrouwen in de VS over hun haar. Daar smeren ze liters chemicaliën in, genaamd relaxer, om hun haar zo natuurlijk mogelijk te laten vallen, de kroes eruit te halen. I’m on the creamy crack. Hilarische film (en het is bijna vakantie, just saying). Zwart haar is (blijkbaar) meestal niet echt. En hoe je daar ooit achterkomt? Niet, want een zwarte man weet wel beter dan met zijn vingers aan het haar van een zwarte vrouw te zitten.
Vlak na het verschijnen van de film zit Chris Rock bij Oprah. Daar wordt het heel interessant:
op 
Ik mailde onlangs met vriendin F. over het thema van deze week. Ze mailde terug: Doen jullie nu een week zonder haarproducten? Dat is my worst nightmare. Ik denk wel eens: als er ooit oorlog uitbreekt, moet ik mousse hamsteren, of haarelastiekjes. Ik ben benieuwd hoe het gaat zijn, een week geen shampoo (nu ik dit tik krijg ik jeuk op mijn hoofd).
Ik kan me er niets bij voorstellen. Ik heb geen idee wat ik verder nog kan schrijven over een leven met of zonder haarproducten. Het onderwerp doet niet echt veel voor me. Ik heb van alles zitten bedenken: haar in het doucheputje (ieuw), de structuur van mijn haar (lekker boeiend), beroemd haar (bestaat dat?). Haar. Het zit overal, maar het is geen onderwerp in mijn leven. Ook niet als ik dat er van máák.
op 
op 
‘Hoe zou je het willen hebben?’ vroeg de kapster. Het was zo’n zaak waar je gewoon binnen kan lopen, zonder afspraak. Het was zaterdagmiddag, maar ik hoefde niet lang te wachten.
‘Ik zou wel weer graag een kapsel willen. Ik heb het laten groeien, maar nu is het alleen nog heel veel haar.’
De kapster knikte. ‘Er hoeft niet veel van af,’ voegde ik toe.
De kapster pakte een lok haar vast. ‘Maar toch wel iets,’ zei ze, ‘de onderste twee centimeter zijn nogal dood. Ik zou je willen aanraden iedere drie maanden naar de kapper te gaan. Ook als je het laat groeien.’
Ik knikte. ‘Ja. Sorry.’
‘En de kleur?’ ging ze verder. ‘Hoe lang geleden heb je het geverfd?’
Ik trok mijn wenkbrauwen op. ‘Dat is nog van de zomer, ik verf het nooit.’
‘Oh… Heeft echt nog nooit iemand tegen je gezegd dat het op uitgroei lijkt?’
Dit begon ongemakkelijk te worden.
‘Ik kan er high lights in zetten. Dan wordt het wat meer een geheel.’
‘Dat lijkt me een goed idee,’ zei ik, ‘doe maar. Dan doe ik er misschien nog eens iets mee dan alleen een in een staart. Kan ik het een keer opsteken.’
De kapster knikte opgetogen.
op 
Er is een nieuw soort homo sapien ontdekt; de lumbersexueel is een alpha male met alle kenmerken van een metrosexueel minus het verwijfde, ik bedoel hij is geen homo ofzo, laat dat duidelijk zijn. (Al zijn er vast ook homo lumbersexuelen… gaylumbo’s?) Hij draagt flanellen blouses met een groffe ruit, two tone. Hij draagt een stoere broek met versleten plekken op plaatsen waar dat bij nader inzien bijzonder is. Hij draagt schoenen. Zoveel is zeker. Ik weet niet wat voor soort. Afgedragen klassiekers als een hoge All-Star wellicht, misschien een bordeau rode Doc Martin? Zijn hobby is roken, vlees roken. Lees verder
op 
Vanmorgen opgestaan, gedoucht, mijn haar gewassen, natuurlijke slag-mousse in mijn haar gedaan, geföhnd (warm!), een dotje styling wax over mijn haar verdeeld en het resultaat bekeken. ‘Plakt niet’, staat heel groot op het potje wax. Nou, plakt enorm. Mijn kapsel leek op een ongekamd vogelnestje. Niet fraai, maar ik deed het er maar mee.
‘Wat zit je haar leuk,’ zei N. toen we samen naar het kopieerapparaat liepen. Ik trok mijn wenkbrauwen op. N. is niet zo scheutig met complimentjes. ‘Dat meen je niet,’ zei ik. ‘Jawel. Leuk, zo rommelig.’
Aan het eind van de dag was het er allemaal uit. Gewassen haar is zacht en glad en dan houden haarproducten niet.
op 
Vorige week is Koningin Fabiola van België begraven. Gravin Fabiola Fernanda María-de-las-Victorias Antonia Adelaida de Mora y Fernández was haar kapper trouwer dan haar man. 47 jaar was coiffeur Willy Massaer haar confidant, vloog mee met haar op staatsreizen, spoot haar ’s ochtends om de oren met royale hoeveelheden Elnett terwijl zij aan haar croissantje knabbelde en lange brieven naar haar vriendinnen schreef. Lees verder
op 
Ik heb het makkelijkst hanteerbare soort haar dat je als mens kan hebben. Een beetje dunnig stijl haar, de kleur van nat zand in natuurlijke staat maar nu een paar tinten lichter met wat speelse blonde plukken erdoor. Nauwelijks hoeft het gekamd te worden want klitten vallen er niet snel in. Het moet om fris te ogen om de 3/4 dagen – met maar een klein beetje shampoo, een noot, nootje – gewassen worden. Van conditioner wordt het zijde-achtig en daar krijg ik de kriebels van, dus de fles die ik bij de kapper toch altijd aangesmeerd krijg staat een jaar of wat onaangeroerd in de badkamer tot ik hem aan een toevallig aanwezige vriendin kan geven op een proactief moment. Lees verder
op 
Een van de leukste dingen aan bij iemand blijven slapen is dat je de volgende dag kan snuffelen in de badkamer. Onder de douche alle (ALLE) shampoo’s, conditioners, douchegels, scrubs en vage dingen in vage potjes uitproberen, en je vervolgens te goed doen aan de crèmes (ook al had je dat gewoon van thuis meegenomen) en parfums die je in het medicijnkastje (bewaart iemand daar ooit medicijnen?) kunt vinden. Altijd spannend wat er gebeurt. Soms loop ik de hele dag met een schraal gezicht, omdat die zalf gewoon echt niet lekker voor mijn huid was, of heb ik slap haar, want te veel conditioner die te lang heeft ingetrokken of niet goed is uitgespoeld (ik ben niet zo geduldig).