op 
Ik heb er net een veganistische-detox-nieuwjaarschallenge op zitten. Waarom toch, hoor ik je denken. En: wat is het? Ik zit op hiphopdansles: met een groepje vrienden dansen we iedere week onder bezielende leiding van een van hen – de enige die ook daadwerkelijk kan dansen. En sportief is. Naar de sportschool gaat. Discipline heeft. Iedere week krijgen we een nieuwe challenge, meestal een misselijkmakend aantal sit-ups, squats en lunges per dag. Om het nieuwe jaar fris te beginnen werd er de detox voorgesteld: twee weken veganistisch eten, niet drinken en iedere dag minstens tien minuten sporten. Jaaaaa zei ik, ja goed idee! Lees verder
op 
Ik ben eens gaan googlen op schijt hebben – je moet je inspiratie toch ergens vandaan halen. Een van de eerste hits is een site waarop vijf tips worden gegeven om schijt te leren hebben: niemand let toch op je, je doet het allemaal voor jezelf niet voor een ander, iedereen spiegelt en reflecteert maar een eind, kritiek is ook een vorm van respect (whut?), hé joh neem het allemaal niet te serieus of persoonlijk. Echt een superopbeurende, spirituele zelfhulpwebsite. Helemaal bovenaan wordt reclame gemaakt voor het boek van de blogger. Het heet Schijt. Dat vind ik toch wel het toppunt van schijt hebben. Lees verder
op 
Mijn dochter van vier vroeg aan de kaasboer* of hij soms bijdehandjes gegeten had. Hij moest er hartelijk om lachen, ze kreeg een doosje rozijntjes en we vertrokken weer.
Een volle dag later realiseerde ik me pas dat aan een kaasboer met maar 1 arm (en dus maar 1 handje) vragen of hij soms bijdehandjes gegeten heeft echt heel erg intens gênant is. Ik had er zelfs nog bij gezegd: ‘Ja, haha, dat zeg ik altijd tegen haar.’ Waarmee ik bedoelde dat als mijn dochter iets uitvreet wat niet mag, en dat komt met enige regelmaat voor, ik aan haar vraag: ‘Heb je soms bijdehandjes gegeten?’ Ik bedoelde dus níet: “Ja, haha dat zeg ik altijd over jou, kaasboer met 1 arm, leuke grap hè.’ En nu ben ik zo bang dat hij denkt dat ik haar verhalen vertel over hoe hij z’n kaas altijd uit het vuistje eet en toen per ongeluk een keer de hele knuist uit pure lust verslond. Lees verder
op 
Ik schaam me snel, vaak en veel en schijt-hebben is een krachtig tegengif tegen de verlammende werking van die allesverslindende schaamte (zo die is eruit). Ik wilde dit verse jaar beginnen met iets nieuws, iets waarmee ik mezelf een beetje pushte. Iets waar ik me iedere week op zou verheugen, waar ik niet echt m’n best voor hoefde doen, iets dat verdomd veel lijkt op gewoon een beetje aanklooien. Maar dan in groepsverband, tegen betaling en onder leiding van een expert. Dus ging ik op theater-improv – waar het beest in mij dat Schaamte heet zich dus ontzettend thuis voelt. Ik doe best vaak achterlijk, maar dan is het meestal onder mijn eigen voorwaarden. De eerste les begon met wat onschuldige oefeningen waarmee toch de basis van het acteren gecovered werd. Een dubbele high five op commando bleek een uitdaging en kan verrassend pijnlijk misgaan, maar de les eindigde met een scene die ik het liefst echt zo snel mogelijk vergeten wil. Lees verder
op 
Ik werkte vroeger bij een tankstation. Lekker rustig, dacht ik toen ik ging solliciteren, af en toe een beetje benzine afrekenen en verder gewoon onder werktijd studeren. In veel opzichten was dat ook zo: ik herinner me een zomer waarin de weg waaraan het tankstation lag was afgesloten – we zagen op een dag misschien vier klanten. Ik werkte er 8 uur per week, meestal op vrijdag, van 14.00u tot 22.00u. In de eerste helft van mijn dienst had ik ook nog een collega. Die stond achter de kassa terwijl ik klusjes moest doen. Die stonden allemaal op een lijst: keuken schoonmaken, winkel aanvullen, te lang liggende snacks weggooien (of opeten), dweilen. En de pompen poetsen. Lees verder
op 
Op 26 juni 2016 stopte ik met roken. Ik sloot een pact met een vriendin: we zouden het samen doen, kondigden het niet al te groots aan en spraken af dat wie weer als eerste begon de ander moest trakteren op een etentje. Bij echt een heel duur restaurant. Twee weken later was er een borrel. De borrel werd een dansfeestje. De vriendin en ik stalen een pakje sigaretten en een aansteker en gingen stiekem op de stoep zitten roken. We werden betrapt maar beloofden elkaar beterschap. En toen begon de zomer echt. Overal waar ik was zag ik rokende mensen, met een biertje, in de zon. Ik kon geen normaal gesprek meer voeren, ik kon alleen nog maar kijken naar alle rokende mensen. Langzaam kreeg mijn hoofd schijt, en dat van mijn vriendin ook. Lees verder
