Over een week vertrek ik voor zes dagen naar Kopenhagen, maar de stadsgids ligt al sinds november klaar op tafel. Nog ongeopend en ongelezen, dat wel, maar hij ligt er. Ik kijk er af en toe naar – wil het boekje dan pakken om vast hoekjes te vouwen bij de dingen die ik graag wil bezoeken en zien, maar weet ook dat ik dat allemaal weer vergeet en dat ik tijdens de reis zelf het boekje opnieuw lees en dan andere dingen aankruis om te doen. Ter plekke is altijd alles anders. Ik kan fantaseren over de avonturen die we gaan meemaken, de mooie dingen die we gaan zien, de leuke mensen die we ontmoeten, de toffe feesten waar we op dansen.

Niemand vertelt ooit over de mislukte momenten van een vakantie. De dagen dat je eigenlijk gewoon binnen zou willen blijven omdat het kutweer is en je moe bent, maar de luchtverversing in het hotel werkt niet en de schoonmaak heeft al vier keer geklopt, er is niks op televisie dat niet is nagesynchroniseerd en nee, je hebt geen zin om te beginnen aan die veel te grote stapel boeken je had ingepakt. Of de zoektocht naar een leuk restaurant die je net te laat begint, namelijk toen je al te veel honger had, en die te lang duurt omdat alles net te vies, te karig, te duur, te leeg is en je chagrijnig wordt en ruzie krijgt met je reisgenoot en uiteindelijk in de McDonald’s eindigt waar je zwijgend hamburgers naar binnen werpt terwijl je in stilte het dienbladpapiertje dertig keer leest. Of als alle tien de hotspots in de stadsgids niet meer blijken te bestaan, zijn overlopen door toeristen, of ineens een nachtwinkel zijn en blijkt dat je een verouderde druk hebt aangeschaft – hij was al niet zo duur.

Andere mensen lijken altijd zonder kaart, zonder boekje, zonder research vooraf, zonder tips van vrienden rechtstreeks naar alle toffe plekken te lopen. Bij anderen lijkt verdwalen altijd uit te monden in een doldwaas avontuur. Bij mij eindigt dat in huilend een veel te dure taxi nemen terug naar het toeristisch centrum.

Iedere vakantie neem ik me voor niet te veel controle te willen hebben over de route, waar we heen gaan, wat we zien, maar gewoon te genieten. Als we hier links gaan en daar is niks bijzonders, is dat niet meteen verloren tijd. Ik neem het me altijd voor, maar uiteindelijk loop ik in iedere nieuwe stad met mijn neus in het boekje de bezienswaardigheden die we passeren toe te lichten.

Ik heb Kopenhagen alvast toegevoegd aan mijn weer-app. Toen ik vandaag keek werd de hele week regen voorspeld. Ik pak maar een extra boek in, voor de zekerheid.