Heel vroeger opende Robert Jensen iedere ochtend mijn dag, een flauwe ochtendshow met grove grappen op Radio Veronica. Toen ik eenmaal studeerde luisterde ik 3fm, iedere ochtend op de radiowekker en altijd aan in de auto. Voordeel is dat je op de hoogte bent van de hitjes, nadeel dat je altijd dezelfde muziek hoort. Soms stond mijn radiowekker al een tijdje af te gaan voor ik er wakker van werd. Dan had Giel Beelen een bijrol in mijn droom. Ik werd ook een keer wakker van een huilend meisje op de radio. Zat meteen rechtop in bed. Bleek Micheal Jackson die nacht te zijn overleden.

Ik vergeet nu meestal gewoon dat je ook dingen kunt doen met muziek op. Bij de ouders van een vriendin thuis stond altijd, de hele dag, de radio aan. Dat was gewoon een van de eerste dingen die haar ouders deden als ze opstonden. Ze hoorden het niet eens meer, keken raar op als ik mee zong. Als ik mijn konijn tijdens vakanties bij mijn ouders stalde zetten ze een muziekje op voordat ze naar hun werk gingen. Vonden ze anders zielig, zo alleen, voor Herman.

D. luistert altijd muziek, of podcasts, heel veel podcasts. Tijdens het koken, als hij aan het werk is thuis, terwijl hij opruimt, maakt niet uit. Ik kan er niet aan wennen. We wonen nu twee jaar samen, maar zelfs als hij vooraf zegt ‘ik zet nu even mijn koptelefoon op’, vergeet ik het.

‘Moet je dit eens zien!’
‘Wat? Zei je iets?’
‘Oh, sorry, ik was het vergeten. Laat maar, niet belangrijk.’
‘Ok.’
‘Ja, ik wou alleen maar even…’
‘Wat? Ik heb een podcast op.’
‘Ja. Sorry. Zet maar weer aan. Ik houd mijn mond.’