Het werd deze week opeens een issue dat zonder Engels. In april gaan we naar Londen en Somerset, dan terug via Dover. We zouden gaan voor een doop maar die gaat niet door. We waren niet Katholiek genoeg en ze doen het niet voor show-Katholieken. Nu gaan we voor familie en het landschap, en ik ben een praktiserende bejaarde dus wil ik ook wat kastelen zien. Mijn dochtertje moet om de oversteek te maken een paspoort hebben. Dat wordt een Engels paspoort, want die nationaliteit wordt doorgegeven via moeders kant, en dat ben ik dus. We zijn, zoals gebruikelijk, aan de late kant, we hebben al anderhalf jaar de tijd maar hebben gisteren alles eens doorgenomen. Het duurt nog een week voor we alle papieren bij elkaar hebben. Het afgeven van een Brits paspoort duurt zo’n drie maanden. We vertrekken over één maand. We komen dus niet verder dan Oostende en dat is bepaald geen pretje. Mijn vader heeft het ooit gebluft, toen ik mijn paspoort was vergeten, ik moest me onzichtbaar maken en hij hield vier in plaats van vijf paspoorten omhoog, een zwaaiend arm gebaar van een man in oranje overall en de verstekeling was veilig. Maar tegenwoordig hangen Oostblokse gelukszoekers als zeepokken onder vrachtwagens en kom je er niet zo makkelijk meer in.
Een Nederlands paspoort is absoluut een optie want dat duurt, volgens mijn vriend, maar 5 dagen, niks aan het handje. Maar ik wil dat niet. Het is belangrijk voor me dat Engels-zijn. Hoewel ik strikt genomen Hollandser ben dan Brits. Ik kan me ermee afzetten van wat gewoon is, ik kan me boos maken om die achterlijke Nederlanders. Als ik hier Engels op straat hoor voel ik me ogenblikkelijk aangetrokken tot de sprekers, al zijn dat misschien heel vervelende types. Het onderscheidt me, al is het maar een klein beetje, van de massa waarin ik me begeef. Door dat paspoort en die onderscheidingsdrang ontneem ik mijn dochtertje het recht om nationaal te stemmen maar ik gééf haar de gelegenheid te ontsnappen aan het alledaagse. Hoewel zij dat misschien minder nodig heeft dan ik. Ze kan haar paspoort later altijd nog laten omzetten, een fout van haar ouders die wel te corrigeren is. Het pijltje van mijn muis zweefde tijdens het boeken van de reis een tijdje boven het vinkje bij de annuleringsverzekering van 16,95 en ging toen zonder te klikken naar het volgende vakje, afgeleid door de zeepokken.