Vanochtend zat er een zwerver in het halletje van de ingang van mijn kantoor. De deur valt niet goed in het slot en behalve ons kantoor zitten er ook studentenkamers voor 700 studenten in het gebouw dus er lopen nogal wat mensen in en uit. Al dat volk geeft een enorme berg troep dat zo lekker samenwaait in de hoekjes naast de ingang, een grote berg bladeren, lege bierblikjes, peuken, random verpakkingen van kant-en-klaar-eten. De dranger op de deur is de afgelopen twee maanden al drie keer gefikst (net als de lift trouwens). En nu was die man daar achtergekomen. Hij had zijn eigen stuk karton mee om op te zitten, en zat heerlijk tegen de volledig opengedraaide radiator aan. Toen ik aankwam had een collega al een bakje koffie, een stuk peperkoek en een banaan gebracht (‘Die man moet nu heel erg naar de wc waarschijnlijk!’ concludeerden we later) en daar zat hij duidelijk even van bij te komen. ‘Goedemorgen,’ mompelde ik en liep door. Toen ik kantoor inliep, liep mijn collega net naar buiten. Toch maar even vragen of hij nu wilde vertrekken. Omwille van de afspraak over onze erkenning als officieel stagewerkbedrijf voor mbo-studenten, met goede begeleiding en veilige werkomgeving en al. Precies op dat moment ging de bel. ‘Daar gaat onze erkenning.’