Soms lig ik op bed en kijk uit het raam. Gewoon naar buiten. Naar de mensen op het terras van het café aan de overkant (waar wij gewoon op onze eigen wifi kunnen, zo dichtbij is het), naar de studenten die voorbij fietsen, naar de werkmannen van de garage naast ons, naar de miauwende poes van de overburen die zichzelf altijd buitensluit,… naar de huiskamers in de straat en de vitrage voor de ramen en de planten in de vensterbank, naar mensen die hun auto parkeren en vervolgens minstens een kwartier bezig zijn om een kaartje uit de parkeerautomaat te halen, naar bijna gebeurende ongelukken op de hoek van de straat, naar de buren van de buren die hun teckel uitlaten, naar de mensen op de trappen van hun portieken in de laatste avondzon met een roseetje, naar al die levens en gebeurtenissen, en ze zien mij lekker niet.

Meestal heb ik daarna enorm veel zin om grappige kattenfilmpjes te kijken op mijn laptop.