Ik kon vandaag mijn voorland bezoeken: Gerda Havertong kwam voorlezen in de bibliotheek (ik organiseerde het). Nu denk ik dat het het beste zou zijn voor de wereld als we ooit allemaal Gerda Havertong zouden worden (minus de veeleisende artiestencapriolen. ‘Is dit gekookt water?’ ‘Nee, dit is kraanwater.’ ‘Dat drink ik niet, ik drink alleen afgekoeld gekookt water.’ *loopt achterwaarts richting waterkoker* ‘Zo terug…’) – diadeem met een opengeslagen boek in het haar, lekker streng maar op de vriendelijke manier (‘Hallo, hebben we allemaal onze oren open? Ik zit hiehier!’), in de zeventig maar hartstikke op hakken (ik ook trouwens, dat kan ik gewoon nog), niet te serieus en continu grapjes makend over zichzelf, de kinderen en hun volwassenen (die allemaal compleet star struck van hun stoelen gleden), en lekker rechttoe-rechtaan. Wat een vrouw, zij ís gewoon een toestand, maar dan op de goede manier.