In Limburg was het vandaag bijzonder Limburgs; de heuvels leken nog heuvelachtiger dan gebruikelijk onder het stralende winterzonnetje, je kon bij dat precies goed gelegen wijngaardje gewoon wijn proeven, de buizerds vlogen al mauwend met de wandelaars mee. Zelfs de drommen mountainbikers zeiden netjes gedag en deden schijnbaar hun best ons niet onder te spetteren.

(Kies nu uit twee liedjes, deze of deze – een choose your own soundtrack-adventure, ik raad de eerste – Crazy Town, so sexy almost evil– aan maaaar Mariah ligt er in de tweede wel zeer toepasselijk bij te kronkelen.)

Het was… idyllisch. Tot iemand de wintervlinder te berde moest brengen, die nu kennelijk nog rond fladdert. Ten minste, het wintervlinder mánnetje. Vrouwtje wintervlinder heeft namelijk géén vleugels. Na haar leven als rups kruipt ze uit haar pop en blijft daar vervolgens vleugelloos liggen wachten tot het mannetje haar ruikt en komt bevruchten. Een onooglijk beestje bovendien, dat vrouwtje, praktisch onherkenbaar als vlinder.

Wat een walgelijk verhaaltje, ik werd er claustrofobisch van. Thuis ben ik het even gaan opzoeken en het bleek toch íets anders te zitten: het vrouwtje kan weliswaar niet vliegen maar wel kruipen en eenmaal uit haar pop kruipt ze naar boven de boom in waar de mannetjes al wachten. Ze kiest een leuke uit en na wat in de vlinderwereld kennelijk ‘de paring’ heet, kruipt ze al bevrucht verder naar boven om in de top van de boom haar eitjes te leggen. Ze hoeft in de tussentijd niks te eten, geen voorafje, geen toetje, omdat ze als rups zo’n lodderig vreetzakje was dat ze vervolgens geen honger meer heeft en daarna sterft ze, hopelijk zeer voldaan. Viel toch alleszins mee die wintervlinder.

PS. Blij dat je dat vroeg Kim, (zie Kim’s toestanden van vrijdag) die ‘kookwekker’ is namelijk helegaar geen kookwekker, maar een ADD-wekker. Omdat ik geen enkel tijdsbesef heb telt ie af als ik taakjes aan het doen ben, het is een audio-visuele reminder van hoeveel tijd er verstreken is. Tijdens hyperfocus verdwijnen de minuten in het niks, tijdens het uitstellen duren minuten uren. Ik kan nu even geen parallel vinden met het wintervlinder vrouwtje maar die is er vast.