Het was er op de een of andere manier ingeslopen. Van ongeschreven regel naar keiharde wet: een afspraak kom je na. Ongeacht of het je misschien verschrikkelijk slecht uitkomt. Nu blijkt: een afspraak mag je gewoon verzetten of afzeggen. Zelfs vrij kort van te voren (al maak je daar geen vrienden mee). Je hoeft er eigenlijk niet eens een reden voor te geven. Doe ik over het algemeen wel, meestal niet de echte reden. Mensen mogen bij mij ook afzeggen, zonder dat ik er helemaal van doordraai of tactisch ga guilt trippen. Fijn juist, dan mag ik het een volgende keer ook zonder schuldgevoel bij hen doen. Ik ben heel blij dat ik hier achter ben gekomen, want ik deed heel veel dingen tegen mijn zin in. Gewoon omdat ik dacht dat het moest.

Vandaag las ik (in de wachtkamer van mijn psycholoog) een stukje over iemand die van háár psycholoog toestemming kreeg om de afwasmachine een tweede keer te laten draaien. Een TWEEDE keer!? Ja joh, zelfs een derde keer. Wuut!

De cliënt in kwestie was moe, depressief en all-round klaar met het leven. En toen haar shrink vroeg, waar zit je mee, antwoordde ze schoorvoetend: de afwas. Het is een fucking eerste wereldprobleem maar ik heb er last van. Des te langer die daar staat, des te minder ik het ga doen. Afwassen hoeft niet eens het gaat alleen om het afspoelen. Want dáárna moet het de afwasmachine in en die is stom en daarom kan ik het dus niet (of zoiets). En toen kwam het advies: kwak die borden er gewoon vies in, en laat die afwasmachine draaien, twee keer desnoods. Ongehoord!

Ze is naar huis gegaan en heeft dat ding laten draaien tot het glazuur van de borden afsleet. En daarmee was de schuimdraak verslagen. There is no spoon. There are no dishes.

Ik heb geen afwasmachine en ben ook niet klaar met het leven maar ben wel benieuwd hoeveel regels ik volg waarvan ik het zelf niet weet. Vanavond ging ik bij een vriendin eten met m’n dochter en ik was heel dankbaar dat zij kookte. Ik moet eerlijk bekennen dat ik (kleine hufter die ik ben) niet heb voorgesteld de afwas te doen. Liedje! (Niet zo’n goed liedje maar daar gaat het ook helemaal niet om, ik mag hopen dat ik eenmaal middelbaar van leeftijd nog jong genoeg van geest ben om zo’n lied te maken). Rebels don’t do the washing up!