Meriam is geland. En ik ben zo blij voor haar. Als een presidentsvrouw stralend daalt zij de trap af met haar kleinste op de arm op weg naar de Pontifex. Een trede achter haar de Italiaanse politicus die haar vrijheid heeft onderhandeld. Volleerd houdt hij haar eerste vast, de kleine jongen houdt zijn moeder in de gaten. Dit is het moment. Ze lachte maar kort, zag ik op de filmpjes maar zo wordt zij vereeuwigd, dankbaar en trots. Schichtig en verlegen worden bewaard voor later. De witte man in pak, het zwarte kind. Meriams eigen man rolt iets later het bereik van de camera’s in, zijn rolstoel wordt geduwd door een lachende marechaussee. De politicus heeft Meriam ingehaald, hij leidt de groep trefzeker naar een colonne auto’s, stel ik mij zo voor. Meriam moet opgelucht zijn. Haar meisje is in een gevangenisziekenhuis geboren, twee maanden geleden, de bevalling voltrok in ketens, want je weet maar nooit. Ze weten nog niet of de baby haar beentjes ooit goed zal kunnen gebruiken. Meriam was ter dood veroordeeld door het gestoorde religieuze regime van haar moederland Sudan. De afvallige Meriam en haar familie zijn op doortocht, over enkele dagen zullen zij naar de Verenigde Staten gaan. Maar eerst zal zij de Paus Franciscus ontmoeten. Je zou denken dat zij na zo’n vliegreis eerst even mag douchen, misschien een kopje koffie, maar er moet gebruik gemaakt worden van de aanwezige pers. Het momentum bewaakt. Zij worden naar het Casa Santa Maria gebracht en zullen daar een zegening ontvangen van de man zelf. De politicus zei dat het haar gelukkig stemde, nou ja, ze lachte toen hij het haar vertelde, hij verstond haar niet, want zij spreekt Engels noch Italiaans en hij geen Arabisch. Ik mag hopen dat de tolk in de buurt was. Ook de beelden uit Vaticaanstad zijn sprekend, de zachte witte hand op haar gevlochten haar. Vanavond is de eerste avond die zij door zal brengen met haar kinderen en man in een land waar zij geen paria is maar een heldin. Wat zal ze haar eigen land missen. Wat zal ze blij zijn dat er geen camera’s meer flitsen, niemand meer naar haar kijkt, haar kinderen slapen en ze naast haar man kan gaan liggen. Morgen een nieuwe dag. Ik ben zo verschrikkelijk blij voor haar.