Hoe alles om je heen een videoclip wordt, de geluiden uit je koptelefoon soundtrack bij alles wat je op straat ziet. In mijn oor een stem die voorleest, ik zie een meisje op het perron met raar dikke enkels en voeten in ongemakkelijk en vooral koud ogende ballerina’s gepropt. Zij is het meisje uit het verhaal dat ik luister. Als ik de trein instap, zet ik het geluid af. Ik kan niet lezen en luisteren tegelijk. De koptelefoon houd ik over mijn oren. Lekker warm. Alles is gedempt, alsof er een heel, heel, heel dik pak sneeuw ligt. Alsof ik alleen ben, mijn wereld heel klein, en iedere beweging om me heen is een onderbreking.