Een ander die de maandag voor je afmaakt.

Niet twee dingen tegelijk kunnen doen (ontbijt eten en en dit tiepen bijvoorbeeld, het hapje is altijd sneller op dan de zin af is).

Dat de audiouitgang van mijn telefoon stuk is en ik dus de hele tijd aan de minijack moet blijven draaien en prutsen om goed geluid te hebben (stereo is long gone).

Als je oortjes in de knoop zitten net als je echt heel erg weg moet.

Als je bij het koffieapparaat wacht want hij hoeft nog maar even maar het duurt dan toch nog heel erg lang voor je koffie klaar is.

Als je de kat wil aaien maar de kat steeds wegloopt.

Dat er altijd spullen zijn die geen categorie hebben en die je dus niet op kán ruimen.

Dat de schuurdeur heel erg lang stuk was, maar vooral dat ik hem niet meer op slot kreeg en mijn vader al helemaal onderzoek aan het doen is voor een nieuwe deur terwijl ik inmiddels weet wat het trucje is, maar dat dus tegen niemand zeg.

Steeds heen en weer moeten lopen tussen koelkast en aanrecht en keukenkastjes en aanrecht en fornuis en aanrecht omdat alles in zulke kleine stapjes gaat.

Als het rolgordijn niet vanzelf na een kort rukje omhoogschiet, maar je steeds meer korte rukjes moet geven tot ie helemaal uitgerold is en dan krijg je hem sowieso niet meer omhoog alleen nog met grof geweld.

De pijn in je hand als je aardappels schilt.

Als iemand iets zegt en jij zegt ‘ja?’ en diegene denkt dat je ‘hè?’ zei en het herhaalt.

Bevroren dingen.

Te hard fruit (met name kiwi’s en avocado’s).

Mensen die superlangzaam fietsen en die je inhaalt voorovergebogen op het stuur en die dan bij het stoplicht heel kalm naast je komen staan.

Fotogenieke mensen.

Vershoudfolie.

Natte kleren (het regent en ik wil op de fiets naar de sportschool).

Dit wordt me het weekje wel.