Ik ben twee keer echt hard gevallen met de fiets (dat ik me kan herinneren dan). De eerste keer was ik 12, ik zat in de brugklas, en ik fietste met mijn moeder en zusje naar de stad. We moesten een stoepje op, ik fietste te recht, de stoep was nat, mijn voorwiel gleed weg en ik ving mezelf op met mijn voortand. Eerste reactie: panisch de tegels afzoeken naar mijn afgebroken tand (ik herinner me dat er voetgangers voorbijkwamen die me uitlachten). De tand zat nog gewoon in mijn mond, maar was doormidden gescheurd. Bij de tandarts mochten we voor iedereen, hij kwam zelfs in de wachtkamer even kijken hoe ernstig het was.
Ondertussen moest het vriendinnetje dat die avond zou komen logeren worden gebeld. Ze kwam toch, maar 4 uur later dan gepland. We rommelden met nagellak op mijn ouders’ slaapkamer, en daarna met remover. Daar kon ze niet tegen. Ze ging ziek naar huis.

De tweede keer was ik 23, ik was bezig aan mijn scriptie, en kwam terug van de Letterenbieb met een zware tas vol boeken. Vlak bij mijn huis sneed een man met een kindje achterop mij af, zijn achterwiel tegen mijn voorwiel. Ik fietste snel en sloeg nogal hard tegen de vlakte. De tas met boeken maakte een zwieper en het hengsel brak af, mijn spullen over het hele fietspad, mijn fiets in de kreukels en ik ertussen. Eerste reactie: heel hard vloeken en schelden, ook tegen die arme man. Pas toen een voorbijganger me overeind hielp en op een stoepje zette zag ik dat ik helemaal onder het bloed zat, mijn elleboog, mijn knie, mijn enkel, alles lag open. Ze belden een ambulance (God knows why) en toen ik de verplegers er eenmaal van overtuigd had dat ik echt niet naar de Eerste Hulp hoefde, begeleidde de man mij naar huis. Drie stappen waren we onderweg, of ik werd misselijk. Hongerklop. Het plan was geweest om eerst broodjes te halen bij de supermarkt om de hoek. De man gaf me dropjes. Dat hielp niet echt, maar ik kwam toch thuis, waar ik huilend mijn moeder belde en probeerde mijn wonden schoon te spoelen onder de douche (au!).
Ik heb er niets blijvend aan over gehouden, alle kapotte spullen vergoed gekregen door de verzekering van de man (en daar meteen een veel te dure spijkerbroek voor gekocht), en ben zelfs blij met de littekens. Ze voelen zo lekker zacht als je erover aait.