‘De kop van de kat is jarig’ is mijn lievelingsverjaardagslied. Vooral omdat het zo raar is. Het eindigt niet met ‘gefeliciteerd’, of met ‘nog vele jaren’, of met ‘hoera!’, maar met een een zieke staart. Het is helemaal geen lied voor een jarige maar een lied over een jarige, namelijk de kop van een kat. ‘De’ kat staat er. Wiens kat dat is, wordt niet duidelijk. Het is een soort algemene kat.

Vervolgens worden enkele onderdelen van die kat afzonderlijke personages: de pootjes vieren feest, en het staartje mag niet meedoen, op doktersadvies. Als je de titel van dit lied intikt op google vind je een zeer summiere Wikipedia-pagina. ‘De pootjes komen zelfs op verjaarsvisite. Ten slotte wordt de afwezigheid als gevolg van ziekte van de staart verklaard,’ staat er. Volgens mij klopt dat niet. Er staat nergens dat de staart er niet is, alleen dat hij niet mee kan zingen en dansen, want ‘dat was hem veel te veel.’ Het is natuurlijk al erg genoeg voor de staart dat hij niet mee kan doen, dus hij zal er veel voor over hebben om het feestje wel gewoon bij te wonen en het dan ‘wat rustiger aan te doen’. Zo zou ik het aanpakken in ieder geval.

Het lied beschrijft een soort huiskamerfeest waarop de kop in de verjaardagsstoel zit, met een kroon, de vier pootjes in polonaise door de kamer dansen en het staartje ziek, zwak en misselijk op de bank ligt. Waar de rest van het lijf van de kat is weet niemand. Die zijn misschien niet uitgenodigd.