Kim, je hoedjes-verhaal van maandag deed me hieraan denken. Dit was de eerste, wellicht de enige keer, dat ik in de gelegenheid was een hoedje te dragen. Het was feest en dat hoedje moest ik op van mijn tante. Doe ik alles wat mijn tante me vraagt? Ja. Hoe komt dat? Ze heeft zo haar tactieken. Tante: “Kijk, dit hoedje heb ik gekocht, het was best een duur hoedje, zet het maar eens op. Voor de grap.” Ik: “Ja, euh, mooi hoedje hoor. Leuke voile, ofzo.” Tante: “Goh, die staat jou zo mooi, die is voor jou, trouwens je krijgt ook je vliegticket van mij cadeau.”

Mijn nicht ging trouwen, met een Griek in Griekenland (zie de pijnbomen) en daar houden ze wel van een feestje*. De vader van de vader van mijn nicht was ooit een Schot, daar merk je verder niets van behalve op feestdagen als de kilts en de sporrans uit de mot-vrije-zakken gehaald worden (de man drinkt niet eens whisky** maar Bombay Sapphire***). Maar waarom zou ik daar een punt van maken, ik hou wel van een man in een rok. De Schot aan mijn arm was een kennis die het kennelijk te subtiel was afgeraden te komen. Hij was naarstig op zoek naar een kamer, want omdat hij niet verwacht was etc, en nee, ik ging die van mij niet delen. Hoe dan ook. Het was een uiterst ongemakkelijke pose, ik kneusde een rib, maar toch is het me gelukt een taille te creëren, in een jurk met zulke strepen is dat nogal een prestatie. Dat ging weliswaar een beetje ten koste van mijn gezichtsuitdrukking, maar ik ben allang blij dat je de pijn niet door de glimlach ziet pulseren, ik was op de eerste dag zo verbrand dat ik aan de strandstoel bleef plakken.

*Het vond plaats op een afgelegen eiland. De blozende bruid werd naar haar bruidegom toe gevaren in een boot die op een bloemencorso niet zou misstaan. Op het strand stonden voor de 300 gasten kleine ouzo/retsina-stations, de priester was orthodox, er waren 8 bruidsmeisjes, de dansvloer lag tussen de golven, er werd een Schotse band ingevlogen voor de nodige Ceilidh dansen. Het eten was Grieks zoals je het kent maar dan echt lekker. The list goes on. Het liefst zou ik nog wat foto’s laten zien van hoe rijk Athene zich opdoft, de ondergaande zon was verblindend zelfs met je rug ernaartoe door al het goud waar de laatste stralen op afketste. De vader van de bruidegom is een ijsjesmagnaat. Hij is ruim in de tachtig en danste de laatste dans, op een ijl liedje waar hard, steeds harder op de houten planken werd geslagen. Ik was van dit alles nogal onder de indruk.
**Schotse spelling
*** Typisch Engelse gin om typisch Engelse G&T’s mee te mixen.