Het leger. Het. Leger. HET LEGER. El. Doe toch eens normaal. Denk je echt dat je die hele riedel gaat liggen te lopen te doen als je niet ook wat doorzettingsvermogen van jezelf meeneemt? En dat je dan ’s avonds nog tijd ziet voor een vanuit de eigen verbeelding ingerichte, ONTSPANNENDE ACTIVITEIT? Ik ben vrijdag de stad uit gevlucht, daarom miste ik een blogje (ik plak er wel een extra achteraahaan). Het was de laatste dag van de vierdaagse, de stad was voor de zevende dag op rij een plakkerig drankfestijn (op sommige pleinen hoef je niet meer dan drie stappen in welke richting dan ook te zetten om aan een bar te staan), maar nu begonnen de katerige inwoners chagrijnig te worden en konden de lopers ein-de-lijk aan het bier. Vrijdag is een prima, zo niet de beste dag om te missen van heel die Zomerfeesten. In de trein keek ik op de NOS app en het eerste bericht dat ik las ging over de eerste loper die binnen was. Een van de vele militairen die in uniform en met tien kilo op hun rug meelopen. Alleen had deze man een paar jaar terug zijn benen verloren toen hij in Afghanistan op een fakking bermbom was gereden. Die man was al binnen voor ik mijn kater een omelet met kaas had laten maken, had laten douchen en de trein had ingesleept. ALS EERSTE BINNEN. (Dit is overigens de week die nu al te boek staat als DE WEEK MET DE MEESTE CAPSLOCK.)

Zie jij het jezelf al doen? Ik sterf liever. Twee dagen later zit ik alweer te snakken naar méér bier, en méér sigaretten – het is immers gewoon nog steeds zomer. Oja, en ik heb nog steeds geen discipline. Als ik dan tóch iets te maken zou moeten hebben met dan vierdaagse geloop, dan dit. Ik heb wel bewondering voor deze Michiel van Hattum: al paraplu-spottend (twee keer leunen is een stok), kilo’s tellend (maar die gaan allemaal ten onder aan groepsdruk) in de bosjes om routeafsnijders te verrassen. Hem maak je de pis niet lauw: ‘Als je graag wilt lopen zonder regels, moet je dat lekker rond je eigen woonplaats gaan lopen op dagen dat het jou het beste uitkomt. Dan heb ik er geen last van.’ Lekker bezig, Michiel. Volgens mij kunnen we allemaal wel een beetje Van Hattumse wonderstrengheid gebruiken.