Het is woensdag en ik heb vandaag gespijbeld. Voor m’n gevoel dan. Want ik kan als freelancer van niemand anders spijbelen dan van mijzelf en de deadline waarvan het puntmutsje steeds net overal bovenuit piept. (You can run, but you can’t hide. Liedje!) Ik ging met een fijne vriendin naar de Hortus, want dat is echt een heerlijke plek om te bomen en de koffie is uitstekend. We hadden 1,5 uur en daarin moest behoorlijk veel doorgenomen worden. Dus ik ben nu nogal schor. Het schijnt zo te zijn dat des te vaker je elkaar ziet des te meer je elkaar te zeggen hebt. Ik weet het niet. In ieder geval vond ik daar deze walnoot-achtige:

Ik stak hem in mijn jaszak en omdat ik het beredruk heb dacht ik, eenmaal thuis, eens even opzoeken wat voor noot dit eigenlijk is. Daar gebruik ik een leuke app voor, ObsIdentify. Het is soort van de Shazam voor de beginnende natuurliefhebber. Maar ObsIdentify heeft duidelijk nog wat kinderziektes want mijn noot herkende hij niet. Volgens ObsIdentify is het een cape gooseberry, er stond een foto van zo’n oranje lampionnetje bij die antroposofen graag in de tuin hebben staan. Zelfs ìk weet dat die vlieger niet opgaat.

Dus klopte ik net in de google balk: ‘nut that looks like a walnut but definitely is not a walnut’ in. Dat had inderdaad vast korter gekund. Na een aantal sites te hebben doorploegd, gemaakt door mensen met een grote passie voor noten en wat minder oog voor gebruikersvriendelijkheid, kwam ik met mijn eLIdentify skills op de bitternut. Inderdaad familie van de okkernoot oftewel de walnoot én van de pecan trouwens ook. Bitternut, straks eens even kijken of ik daar een boompje van kan kweken.

Mijn vertrouwen in ObsIdentify was wel enigszins geschaad maar toen ik elinor-zonder-tand er doorheen haalde bleek hij toch vrij accuraat.