Als CEO moet je het goede voorbeeld geven. Dus moet ik eraan geloven. Kijk, je hebt als leider, en neem dit vooral óók serieus als je een kleinere organisatie runt, verantwoordelijkheden op alle niveaus. Ook meta-niveaus. Een uitspraak op meta-niveau kan een gesprek openbreken, Kim. Heb je em? Ik wel. Graag wil ik dan van deze extra dag en gelegenheid gebruik maken te zeggen dat ik gisteren zó’n zalig concertje heb gezien in De Roode Bioscoop (waar ik misschien zou gaan werken maar wat jammerlijk misgelopen is, wat overigens in z’n geheel niet aan mij lag en waar ik NOG STEEDS FØKKING VAN BAAL, want wát is dat een fijne plek met harde stoeltjes zeg). Wannes Capelle, broeder Dieleman en Frans Grapperhaus, speelden er, en samen hè. Eerlijke, kleine, uit de Zeeuws-West Vlaamse klei getrokken liedjes over polder maria’s en glazen water, in knokige-toch-zachte-g-dialecten (waar hele stukken woord, zelfs stukken zin bij worden ingeslikt en uitgespuwd en toch vat je als als harde G-er de essentie nog), even recht-voor-je-raap als kwetsbaar (en juist dat is zo stoer) en dan die melodische donkere cello erbij en de kuiltjes in de wangen van Dieleman (hij keek niets minder dan verliefd naar Wannes en Frans, die samenzweerderig terugkeken). Zwijmel. Ik heb een toepasselijk liedje uit hun repertoir gekozen voor je. Ik hoop dat je het mooi vind, je houd van Gert Vlok Nel, dacht ik, dus dit zal je wellicht ook bekoren. Ik denk dat we nu wel wat nader tot elkaar zijn gekomen, wat jij? Tijd voor een teamuitje om het allemaal te door te nemen en te verwerken. x