Hoe kom jij toch aan al die feest-foto’s? Ik heb eens in mijn archief gezocht, daar vind ik vakantiefoto’s galore (netjes gerangschikt op bestemming een vakantiejaar), maar op feestjes en partijen vergeet ik mijn camera meestal. Of ja, hij ligt wel klaar, vers rolletje erin en alles, maar zodra de eerste gasten binnen zijn raakt de camera bedolven onder inpakpapier en hapjes en pas de volgende dag, bij het opruimen, vind ik hem onaangeraakt terug. Of ik kom er bij het ontwikkelen achter dat een oom de camera wel vond, maar vergat de flits aan te zetten en me opscheepte met twaalf grijze afdrukken. Uitzondering op die regel: carnaval.
Ik kom niet vaak meer in Brabant, maar voor carnaval keer ik ieder jaar braaf terug. Mijn ouders wonen in de stad, dus is hun huis standaard het verzamelpunt voor mijn vriendinnen. En mijn moeder is goed met de naaimachine, dus zet zij ieder jaar meerdere carnavalspakken in elkaar. Sowieso komt ze meestal met de beste ideeën voor nog een toevoeging, onze voorraad carnavalsaccessoires lijkt onuitputtelijk. Eigenlijk is het voorbereiden nog wel het leukste aan carnaval: een goed concept bedenken, met mijn moeder overleggen (die dan tijdens haar wekelijkse marktbezoek extra goed oplet of ze spullen ziet die bij de outfit passen en die voor een habbekrats op de kop tikt), de carnavalsdozen (meervoud ja) induiken, nadenken over makkelijk in te zetten accessoires (een goed carnavalspak heeft een gimmick waarmee je dagenlang de overige feestgangers kunt vermaken), die aan het pak monteren, vervolgens elkaars pakken bewonderen, opmaken (lekker overdreven) en voor vertrek nog een wijntje drinken. Dit alles speelt zich af in de keuken, die tijdens carnaval langzaam verandert in een ravage aan glitters, kapotte glasloze brillen, overgebleven neutbonnen (de carnavalsconsumptiebon), nepwimpers voor een oog, natte sokken en gevonden voorwerpen. De camera gaat nooit mee op stap, in de stad lopen fotografen rond die kiekjes schieten waarvan je een bonnetje met een nummer krijgt. Die kun je dan later ophalen bij de fotowinkel (of ja, je raadt het al: mijn moeder doet dat). Wel maken we thuis een paar foto’s, dan zien we er immers ook het beste uit. Ik heb dan ook een enorm archief aan carnavalsfoto’s die allemaal als achtergrond mijn ouders’ keuken hebben. Van links naar rechts zie je:een zwemteam (met coach), een beautysalon (‘Smokie Aais’), een cameraploeg en een poets met een maatje meer.

(klik op de foto voor groot formaat)