Ik kan de nieuwe afleveringen van Rupaul’s All Stars seizoen 4 alleen maar in spiegelbeeld vinden. Met gevaar voor virus op mijn niet gebackupte laptop klik ik alle links aan die YouTube me geeft. Soms is het te overduidelijk een filmpje van de tv, soms klinkt Rupaul alsof ze net door de worstmolen is gehaald. Spiegelbeeld is het best haalbare. Gelukkig kijk je Drag Race niet vanwege het cinematografische talent, maar vanwege het drama. In aflevering 6 (SPOILER ALERT) worden vier reeds geëlimineerde queens teruggehaald (ja het duurt zes afleveringen om vier mensen weg te sturen, dat is het punt van mijn stukje) om voor een plekje terug in de race te strijden tegen de overgebleven queens. The shade of it all! Iedere aflevering duurt meer dan een uur, maar als je alle herhalingen, al het onnodige drama, alle ongemakkelijk gemonteerde blikuitwisselmomenten, alle uitleg en vaste quotes (‘Gentlemen, put your engines on, and may the best. All Star. WINNNN.’) eruit haalt houd je effectief twintig minuten televisie over. Het duurt zó lang allemaal, en dat geeft je dan weer tijd om te bedenken hoe het zal aflopen, wie tegen wie zal lipsyncen voor haar life, dat het wel toevallig allemaal goed uitkomt, dat precies het spannendste aan het eind… dat het dus waarschijnlijk allemaal geregisseerd is! Nee, Rupaul, nee – ik kan úren kijken naar snatch games vol personages waar ik nog nooit van gehoord heb (naast de gebruikelijk drag iconen natuurlijk), gehotgluede outfits, slechtgeschoren wangen, onvoorbereide acts en pruik onder pruik onder pruik onder pruik. Maar het moet allemaal wel een beetje écht blijven, Ru.